ความทรงจำแห่งรัก Sayonara Itsuka ภาพยนตร์สุดโรแมนซ์แห่งปี 2010!

สักวันหนึ่ง วันที่เราต้องจากลา
Sayonara Itsuka (サヨナラいつか)

เมื่อเดือนกุมภาพันธ์ 2010 ที่ผ่านมา เป็นช่วงคืนวันที่อากาศหนาวเหน็บ ใกล้วาเลนไทน์เข้ามาทุกทีๆ สาวๆ หลายคนเริ่มมองหาช้อคโกแล้ตเป็นสื่อแทนใจให้ชายหนุ่มในดวงใจ ร้านค้าเริ่มสรรหาช้อคโกแล้ตกิ้ฟเซ็ทออกวางขาย บรรยากาศดูคึกครื้นมากมาย เป็นวันที่เราได้พบโปสเตอร์ขนาดใหญ่สะดุดตาสะดุดใจ นั่นคือ ภาพยนตร์ญี่ปุ่นเรื่อง Sayonara Itsuka ออกฉายในโรงที่เต็มไปด้วยผู้คนกำลังนั่งรอคอย ภาพโปสเตอร์รถ Tuk Tuk สามล้อเครื่องบนถนนในกรุงเทพฯ ทำให้เกิดความใคร่รู้เป็นหนักหนาว่าเป็นหนังเกี่ยวกับอะไรหรือ

แม่เหล็กดึงดูดของภาพยนตร์ ได้นักแสดงนำอย่าง Miho Nakayama ที่ห่างหายจากจอเงินนานนับ 10 ปี นับตั้งแต่เรื่องท้ายที่เธอแสดง คือ Love Letter ของผู้กำกับ Shunji Iwai แล้วเธอก็ยุติบทบาทการแสดงภาพยนตร์ แล้วย้ายไปอยู่ต่างประเทศ จึงเป็นอะไรที่น่าสนใจไม่น้อย นอกเหนือไปจากเนื้อเรื่องที่สร้างมาจากพ้อคเก็ตบุ้คขายดี Top 10 ของญี่ปุ่น และตัวผู้กำกับชาวเกาหลี รวมทั้งทีมงานเกาหลีที่น่าจะมีกลวิธีการเล่าเรื่องได้โดนใจในแบบฉบับเกาหลีที่สามารถสร้างอารมณ์ร่วมให้คนดูได้อย่างมีชั้นเชิง

ภาพยนตร์เล่าเรื่องราวของหญิงสาวญี่ปุ่นที่มีเสน่ห์ กับชายหนุ่มที่หมั้นหมายเตรียมแต่งงาน อนาคตไกลเปี่ยมไปด้วยความฝัน เรื่องราวเริ่มต้น ณ กรุงเทพฯ ในช่วงเวลาที่สงครามเวียดนามสงบลง ภาพบรรยากาศของร้านบาร์อเมริกันสไตล์ รวมทั้งมนต์เสน่ห์ของตลาดน้ำ และโรงแรมโอเรียนเต็ลที่ทั้งสองได้พบรักกัน เธอพร้อมให้รถราคาแพงที่พระเอกใฝ่ฝันอยากได้ ให้ความสุขเติมเต็มความฝันของชายหนุ่ม แต่เขากลับปฎิเสธ พร้อมจากลากันที่สนามบินดอนเมือง แล้วไม่ได้เจอกันอีกเลยนับยี่สิบปี

20 ปีต่อมา พระเอกกลับมากรุงเทพฯ ในยุคปัจจุบันที่หลายสิ่งหลายอย่างเปลี่ยนไปมาก สนามบินใหม่ ตึกระฟ้าผุดขึ้นมากมาย แต่เขาไม่สามารถประสบความสำเร็จในต่างแดนดั่งใจหวัง ชีวิตครอบครัวที่ไม่สุขสม ทั้งสองได้พบกันอีกครั้ง เธอคนนั้นยังคงอยู่ที่โรงแรมโอเรียนเต็ล เก็บความรักความทรงจำไว้ในใจตราบจนสิ้นลมหายใจ

เรื่องราวของหนังยังสะท้อนภาพการแข่งขันของธุรกิจการบิน สายการบินต่างๆ ในญี่ปุ่นประสบปัญหาขาดทุน และต้องปรับตัวเข้ากับยุคใหม่ และแข่งกับประเทศเศรษฐกิจเปิดใหม่ อย่างไทย ที่ตัวนวนิยายสร้างความเชื่อมั่นว่าไทยจะต้องเป็นศูนย์กลางการบินของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ได้แน่นอน

เพลงประกอบภาพยนตร์อย่าง always ของนักร้องชื่อดัง “มิกะ นาคาชิมะ” Mika Nakashima ยังสร้างความซึ้งตรึงใจให้ผู้ชมนั่งฟังจนวินาทีสุดท้ายของภาพยนตร์ พร้อมน้ำตาที่ไหลริน เป็นธรรมเนียมการฉายหนังเศร้าเคล้าน้ำตาที่ญี่ปุ่น รอบฉายที่เข้าชมในวันนั้นมีพนักงานยืนแจกกระดาษทิชชู่ที่ทางออก พร้อมพนักงานอีกคนถือถังใส่ทิชชู่ที่ใช้แล้ว 

เชื่อว่าผู้ชมคนไทยที่มีโอกาสได้ไปดูต้องรู้สึกทึ่งไปกับความคลาสสิคของสนามบินดอนเมืองที่กลายเป็นอดีต ครั้งหนึ่งเคยเป็นจุดเริ่มต้นและจุดสิ้นสุดความรักแบบไร้เยื่อใยของตัวเอกในเรื่อง

รวมทั้งฉากที่คู่หมั้นสาวมากรุงเทพฯ ความจริงได้ปรากฎว่าเธอกำลังจะแต่งงาน บทสารภาพบนเรือเมล์กลางแม่น้ำเจ้าพระยาค่อยๆล่องไปยังวัดอรุณ เพิ่มแรงบีบคั้นอารมณ์ความรู้สึกคนดูให้เห็นใจในตัวนางเอกที่หลงรักผู้ชายข้างเดียวมาโดยตลอด แต่สุดท้ายก็สูญเสียเขาไป เหลือไว้เพียงความทรงจำที่เคยรักใครสักคนสุดหัวใจเท่านั้น 

ระหว่างภาพยนตร์เรื่องนี้กำลังฉายนั้นกรุงเทพฯ เริ่มทวีความร้อนระอุด้วยปัญหาการเมืองที่ยุ่งเหยิง แต่ที่ญี่ปุ่นภาพยนตร์เรื่องนี้กลับสร้างความรู้สึกอบอุ่นใจ โหยหาอดีตของมหานครกรุงเทพฯ ได้อย่างน่าอัศจรรย์ แม้ช่วงหลังจะดูยืดยาวไปบ้างในความรู้สึก อาจเพราะด้วยตัวนวนิยายที่มีดีเทลมากมาย ผู้กำกับคงต้องการถ่ายทอดออกมาให้ครบสมบูรณ์ก็เป็นได้

หากคุณเคยรักใครสักคน แม้ไม่ได้เป็นคู่ชีวิตของเขา สักวันคงต้องจากลา แต่ความทรงจำที่มีให้กันไม่มีวันจางหาย และเก็บไว้ชั่วนิรันดร์ พร้อมสัมผัสความอบอุ่นของสยามเมืองยิ้ม อดีตที่สูญหายไปให้กลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง Sayonara Itsuka

Text: inStyle Asia